كوچه بنيهاشم...
خانه علي...
مادر...
آري مادر.
مادر حسن.
مادر حسين.
مادر زينب و كلثوم.
مادر محسن شش ماهه.
مادر من.
مادر تو.
مادر هرآنچه هست و نيست.
مادر...
چه غم عظيمي نشسته است بر اين واژهها.
و چه مظلوميتي رخ مينمايد از كالبد اين كلمات.
واژههاي آشنايي كه سخن از ماجراي در و ديوار دارد.
كلماتي كه نشان از رنج مادر دارد و نشان از مظلوميت علي.
آري علي... فاتح خيبر... اسدالله الغالب... ميزان الله... يد الله...
يك علي و يك دست بسته.
يك فاطمه و يك پهلوي شكسته.
يك كوچه و يك در سوخته.
يك حسن و يك حسين.
يك زينب و يك كلثوم.
يك صورت و يك سيلي.
يك بازو و يك تازيانه.
يك ميخ و يك پهلو.
و يك محسن شش ماهه در شكم.
چه بگويم از غم غربت، كه درماني جز رفتن براي مادر نداشت.
و نبود سنگ صبوري جز چاه براي غربت علي در فراق يار